شنبه 28 خرداد 1384







این شاخه گل روتقدیم میکنم به فاطمه عزیزم

تمامه قلب من  تقدیم توباد
  




کاش در دهکدی عشق فراوانی بود


توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش به حرمت دلهای مسافر هرشب               
هر شب روی شفاف ترین خاطره مهمانی بود


کاش گاه به هم لطف میکردیم


مختصر بود ولی ساده وپنهانی بود

 


ساقیا امشب صدایت با صدایم ساز نیست

یا که من مست شرابم یا که سازت ساز نیست




 

بچه که بودم به من اموختن
 
با همه کس دوست باشم

حالا که از بین همه با یکی

دوست شدم می گویند

فراموش کن؟؟؟
     
چرا؟؟؟




                  دوستت دارم:SAFA...
باز هم بایاد توکه هر شب با شمعی دردست
          وچشمانی پر ازاشک
            کوچه را با یادتوبه پایان میبرم .

                                                              

      
 
    تنها می مانم

      تاشاید که بیاید

ای کسانیکه مامور دفن من هستید
هرگاه که من مردم
مرا در تابوت سیاهی بگذارید
تا همگان بدانند که جز سیاهی در دنیا چیزی ندیده ام
چشمانم-چشمانم راباز بگذارید
تا بداند که هنوزچشم انتظارش هستم
دهانم-دهانم را باز بگذارید
تا باور کند که هنوز ناگفتنی ها دارم
دستانم-دستانم راباز بگذارید
تا ببیند که چیزی با خود نخواهم برد
درتابوت را باز بگذارید
تاشاید که بیاید

انگاه صلیبی از یخ بر سر مزارم بگذارید
تا با اولین طلوع خورشید اب گشته بر خاکم بگرید
تا بداند کسی نداشتم که برایم قطرهای اشک بریزد
شما نگریید
دیگران نگریند
هیچ کس نماند
همه بروید
تنها بودم
می خواهم تنهابمانم
تاشاید بیاید
و بر سنگ مزارم بنویسید:
که آشفته دلی بود در این خلوت خاموش .
او زاده ی  غم بود و ز غم های جهان 

              

  گشته فراموش